هیپنوتیزم و علوم غریبه

شايد اين باور بومي ها هم نشات گرفته از اتفاقاتي باشد كه پيش از آن به وقوع پيوسته؛ مثلا سواراني كه بي گدار به منطقه رفته اند و ديگر هيچ اثري از آنها پيدا نشده. ريگ جن گستره اي است از شنزارهاي روان. تا چشم كار مي كند نمك است و ماسه و در بعضي مناطق باتلاق؛ باتلاق هايي كه اگر شناختي از محل آنها نداشته باشيد قطعا گرفتار شده و به جرگه همان آدم هايي مي پيونديد كه گرفتار روح و جن شده اند(!) فرو رفتن در گل و لجن در ريگ جن شايد يكي از خطرناك ترين اتفاقاتي باشد كه ممكن است گريبانگير مسافران، البته مسافران ناوارد شود و آنها را به كام مرگ بكشاند.
سالهاي متمادي هيچ كس جرات آنكه به ريگ جن سفر كند و راز اين كوير اسرارآميز را كشف كند، نداشت، يا اگر حتي جراتش را هم داشت به دليل ناآشنايي با منطقه در راه مي ماند. از آن جمله مي توان به سون هدين، نويسنده كتاب كويرهاي ايران اشاره كرد كه سالهاي زيادي از عمرش را در گوشه و كنار كويرهاي ايران گذراند و كتاب كويرهاي ايران را به رشته تحرير درآورد، اما با تمام تلاش هايش هيچ گاه موفق به ديدن ريگ جن يا بهتر بگويم فتح ريگ جن نشد. سون هدين در سال 1900 ريگ جن را كشف كرد و بعد از آن هم آلفونز گابريل در سال 1930 از نزديكي آن گذر كرد، اما عبور از آن همچنان براي كويرنوردان به صورت يك رويا باقي ماند تا اينكه بالاخره در سال 1997 طلسم ريگ جن توسط علي پارسا، كويرشناس مقيم آمريكا شكسته شد. او به همراه آقاي ميرانزاده، رئيس پارك ملي كوير وقت با هواپيما بر فراز ريگ جن رفتند تا ثابت كنند كه هيچ چيز شگفتي در ريگ جن وجود ندارد. علي پارسا در خاطرات خود درباره آشنايي اوليه اش با ريگ جن مي نويسد: در يكي از سفرهايي كه زمان دانش آموزي به كوير مركزي داشتم، در نقشه اي به ريگ جن برخوردم. نامش اسرارآميز به نظر مي آمد. تصميم گرفتم به آنجا بروم و اين همزمان شد با انقلاب ايران. سالها بعد در 1996 اين رويا با سفر به پارك ملي كوير دوباره به سراغم آمد. من، دوستانم و آقاي ميرانزاده، رئيس پارك ملي كوير تصميم گرفتيم كه از فراز ريگ جن با هواپيما عبور كنيم تا به خودمان ثابت كنيم در مسير، چيز عجيبي نيست. فقط نمك است و ماسه و تپه. نخستين امر شگفتي كه در ريگ جن با آن مواجه شديم، گودالي تازه به وجود آمده بود. داخل گودال يك فضاي آبي ديده مي شد كه آب شور بود. اطراف آن نمك كريستال شده به رنگ سفيد ديده مي شد و اطراف آن به رنگ قهوه اي بود كه مشخص بود در اثر فشار، خاك آن پخش شده است.
اما علي پارسا براي اولين بار در نوامبر 1997 با ماشين وارد ريگ جن شد و بعد از آن بسياري از كويرنوردان از ريگ جن گذشتند. البته با تجهيزات كامل؛ و نه گرفتار روح شدند و نه جن زده.
گسترش ريگ جن از شمال شرق به جنوب غرب است. اين منطقه در شمال شرق به كوه گوگرد و منطقه معلمان، از جنوب به انارك، از شرق به ناحيه جندق و از سمت غرب به پارك ملي كوير منتهي مي شود.
بهترين مسير دستيابي به ريگ جن بخش شمال شرق پارك ملي كوير است، يعني جاده سنگفرش ملك آبادكه البته داخل مرز پارك است كه زير نظر سازمان حفاظت محيط زيست اداره مي شود و گرفتن مجوز از سازمان هم كه صبر عيوب مي خواهد و عمر نوح، اگر اين دو را نداريد بهترين مسير براي ورود به ريگ جن جندق است كه دقيقا در نقطه مقابل يعني در بخش شرقي پارك قرار دارد.
از تهران تا جندق حدود۱۷۰كيلومتر راه است، البته قبل از حركت چند نكته بسيار جدي و مهم را مدنظر قرار دهيد. مهمترين مسئله اينكه اگر تا به حال كوير نوردي نكرده ايد و به اصطلاح حرفه اي نيستيد، براي اولين تجربه به هيچ عنوان ريگ جن را برنگزينيد كه در اين صورت رفتنتان با خودتان است و برگشتنتان با خدا، حتي اگر هم حرفه اي هستيد حتما گروهي به اين منطقه سفر كنيد. بهترين وسيله براي سفر به كوير، جيپ هاي سبك وزن است، نقشه را فراموش نكنيد. اگر GPS (وسيله ثبت نقاط جغرافيايي و در واقع يك راهنماي الكترونيك ماهواره اي است) داريد كه چه بهتر و از آنجايي كه سفر به ريگ جن حركتي نوين و بسيار مشكل است و در نتيجه نقشه دقيقي از آن در دسترس نيست، مي توانيد با استفاده از GPS و ثبت نقاط، ميزان دقت نقشه هايتان را چك كنيد. نه تنها براي سفر به ريگ جن كه براي سفر به هر نقطه از كوير كاملا مجهز و بدون كوچكترين كاستي و شك حركت كنيد. براي سفر به ريگ جن حداقل بايد به اندازه دو هفته آب ، بنزين، غذا و وسايل فني ماشين را به همراه داشته باشيد. در ضمن بلد محلي را فراموش نكنيد، محلي ها معمولا آدم هاي كار كشته اي هستند و علاوه بر تعيين مسير، حتي در شرايط سخت، خيلي خوب مي توانند راهنماييتان كنند.
اگر از مسير جندق به طرف ريگ جن مي رويد پس از طي مسيري پر پيچ وخم، وارد يك رودخانه خشك و عريض مي شويد، بعد از عبور از رودخانه تا چشم كار مي كند كوه ها و تپه هاي ماسه اي است. بخشي از منطقه نسبتا مسطح تر است و تپه ها كوچكتر، بنابراين عبور از آن نسبتا آسان به نظر مي رسد ولي با كمي پيشروي با كم شدن ارتفاع به اراضي باتلاقي مي رسيد كه اينجا تقريبا جنوب منطقه است. اصرار براي عبور از اين اراضي باتلاقي بي فايده است بنابراين بهتر است از سمت شمال غربي به حركتتان ادامه دهيد. آخرين كوه هايي كه 2300 متر ارتفاع دارند به بخش شمالي ريگ جن مي رسيد از اينجا كوه دماوند را هم مي توانيد ببينيد. با ادامه اين مسير به پارك ملي كوير مي رسيد، البته بعد از گذر از رودخانه خشك نخجير و پارك ملي كوير ، نقطه پاياني است كه شما را به پاسگاه ملك آباد ورامين و تهران مي رساند و تا اينجا بيش از هزاركيلومتر مسير را در كوير درنورديده ايد.
البته اين مسير يكي از مسيرهاي پيشنهادي است كه تاكنون گروه هاي زيادي از آن عبور كرده اند. اگر شما مسير ديگري را مي پسنديد، مي توانيد با استفاده از نقشه و راهنما، مسير جديدي را تجربه كنيد. اما تمام اين سختي ها و بالا و پايين ها يك طرف و آسمان پرستاره شب هاي ريگ جن هم يك طرف. خوابيدن روي شن هاي روان روي تپه اي بلند و چشم دوختن به آسماني كه حتي يك نقطه سياه ندارد و شهاب سنگ هايي كه هر از گاهي مثل تير فرشتگان حافظ زمين كه شياطين را از نزديك شدن به زمين باز مي دارند، تمام خستگي روزانه و در شن و باتلاق فرورفتن را از تن مي زدايد، بخصوص اگر در كيسه خواب باشي و همانطور كه به آسمان چشم دوخته اي، بخوابي.

|

امتیاز مطلب : 98

|

تعداد امتیازدهندگان : 30

|

مجموع امتیاز : 30

برچسب‌ها: ريگ جن قلب كوير مركزي ايران ,